فهرست مطالب

Anatomical Sciences Journal - Volume:9 Issue: 2, 2012

Anatomical Sciences Journal
Volume:9 Issue: 2, 2012

  • تاریخ انتشار: 1390/10/28
  • تعداد عناوین: 8
|
  • عاطفه صفرپور، مسعود سلیمانی، آزیتاپروانه تفرشی، بهمن زینلی صفحه 83
    هدف
    نقص بافت اسکلتی که به دلیل جراحت یا بیماری هایی مثل تروما، سرطان یا جراحی رخ می دهد و همین طور آسیب های استخوانی که باعث جابه جایی مفاصل می شود، بخش مهمی از مشکلات مربوط به سلامت جامعه را تشکیل می دهد. از آن جا که مسیر Wnt از جمله اصلی ترین مسیر های تنظیم کننده در کنترل سلول های بنیادی چند توان است، فعال سازی Wnt می تواند موجب ایجاد پاسخ های مختلف سلولی شود.
    مواد و روش ها
    در پژوهش حاضر اثر BIO به عنوان مهارکننده اختصاصی گلیکوژن سنتاز کیناز-3بتا (GSK-3β) و بنابراین فعال کننده مسیر اصلی Wnt، بر سلول های USSC در حال تمایز به استخوان در روز های 4 و 7 و14 و21 با استفاده از روش های MTT، سنجش ماتریکس استخوانی و RT-PCR بررسی شد.
    یافته ها
    نتایج بررسی بیان ژنی نشان داد که BIO تا 14 روز پس از کشت بیان ژنهای اختصاصی تمایز استخوانی (Alkaline phosphatase، Runx2) را افزایش و پس از 21 آنها را کاهش می دهد. نتایج بررسی سنتز ماتریکس استخوانی نشان داد که BIO پس از 21 روز کشت باعث کاهش معنی دار سنتز ماتریکس استخوانی شده است. همچنین نتایج نشان داد که BIO توانایی زیستی USSC های در حال تمایز به سلولهای استخوانی را کاهش می دهد.
    نتیجه گیری
    در مجموع نتایج حاضر نشان می دهد که BIO به عنوان مهار کننده GSK-3β و فعال کننده مسیر Wnt، بطور کلی باعث کاهش تمایز USSC ها به سلولهای استخوانی می شود.
    کلیدواژگان: سلول های بنیادی، تمایز استخوانی، Wnt
  • مرتضی علیدوست، محسن نوروزیان، فاطمه فدایی، زین العابدین شریفیان، فاطمه سادات رضایی، محمد بیات صفحه 95
    هدف
    بررسی اثر تابش لیزر کم توان هلیوم- نئون بر التیام تاندون آشیل قطع شده به روش جراحی در موش های صحرایی سالم و دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین به روش ارزیابی بیومکانیکی
    مواد و روش ها
    33،سر موش صحرایی نر بالغ استفاده شدند. موش ها به دو گروه سالم و دیابتی تقسیم شدند. موش های گروه دیابتی به وسیله تزریق استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. بعد از گذشت یکماه برش عرضی به تاندون آشیل اندام حرکتی عقبی سمت راست همه موش ها داده شد.سپس برای ازمایش تنسیومتری در گروه های سالم و دیابتی موش ها به سه زیر گروه مساوی شامل دو گروه تجربی برای دو دوز مختلف لیزر و یک گروه شاهد تقسیم شدند. دو زیر گروه تجربی موش های سالم تحت تابش لیزرهلیوم نیون با خروجی 2/7 میلی ولت به مدت 10 روز با دو دوز9/2 ژول بر سانتی متر مربع و 5/11 ژول بر سانتی متر مربع و دو زیر گروه موش های دیابتی تجربی تحت تابش لیزر به مدت 10 روز با دو دوز 9/2 ژول بر سانتی متر مربع، 3/4 ژول بر سانتی متر مربع قرار گرفتند. سپس همه موش ها نمونه برداری شدند و قند خون و وزن آن ها ثبت شد. نمونه ها تحت آزمایش تنسیومتری کشش قرار گرفتند. داده ها به روش student t test تجزیه وتحلیل آماری شد.
    یافته ها
    نه سر موش در جریان تحقیق از بین رفتند. استرس حداکثر(نیوتن بر میلی متر مربع)در گروه های تجربی سالم با دوز های 9/2 ژول بر سانتی متر مربع و 5/11 ژول بر سانتی متر مربع به ترتیب 1/1±7/4 و 2/5±1/6 بود و در گروه شاهد سالم برابر 6/1±4/2بود و میزانvalue p به ترتیب برابر با 0.018 p=، 0.137 p= بود. استرس حداکثر (نیوتن بر میلی متر مربع)در گروه های تجربی دیابتی با دوز های 9/2 ژول بر سانتی متر مربع و 3/4 ژول بر سانتی متر مربع به ترتیب 5/0±7/2 و 8/0±1/2 بود و در گروه شاهد دیابتی برابر 9/0±3/1 بود و میزانvalue p به ترتیب برابر با p=0.019 و p=0.230 بود.
    نتیجه گیری
    تابش لیزر کم توان هلیوم- نئون بر تاندون آشیل قطع شده به روش جراحی در موش های صحرایی تجربی سالم و دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین با دوز 9/2 ژول بر سانتی متر مربع باعث افزایش معنی دار استحکام و استرس حداکثر بافت ترمیمی شد که به وسیله آزمایش بیومکانیکی کشش مشخص شد.
    کلیدواژگان: لیزر کم توان درمانی، تاندون آشیل، دیابت نوع یک، فرآیند التیام تاندون، تنسیومتری
  • مینا افتخارزاده، فرزانه محمدزاده کارزگاه، طیبه رستگار، ملیحه نوبخت صفحه 111
    هدف
    بررسی بیان رسپتور استروژن α در نورون های هرمی ناحیه CA1 هیپوکامپ در موش صحرایی اورکتومی شده
    مواد و روش ها
    ابتدا موش های صحرایی ماده اورکتومی شدند. با دریافت تاموکسیفن و 17- β- استرادیول به طور همزمان یا با تاخیر 12 ساعت بعد، بررسی انجام شد. سپس بیان پروتئین رسپتور استروژن α، با میزان واکنش های حاصل از فعالیت های ایمونوراکتیویتی رسپتور استروژن در گروه های مختلف، ارزیابی شد.
    یافته ها
    نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که پروتئین 55 KDa رسپتور استروژن α تنها در سیتوپلاسم سلول های هرمی ناحیه CA1 بیان می شود. هم چنین بیان رسپتور استروژن α در گروه های تحت تاثیر تاموکسیفن، با همزمانی دریافت تاموکسیفن و استرادیول و بیان رسپتور استروژن α در گروه های تحت تاثیر آنتاگونیست استروژن، با تاخیر زمانی 12 ساعت بعد، افزایش را نشان می دهد. در گروه هایی که تزریق17- β –استرادیول را به همراه حلال تاموکسیفن داشتند بیان پروتئین رسپتور استروژن، بیشترین واکنش را در داخل سلول نشان داد. کمترین واکنش در گروه های تزریق حلال ها بود. هم چنین در زمان تزریق با فاصله زمانی 12 ساعته، به دلیل طول عمر تاموکسیفن، با توجه به ورود تاموکسیفن به عنوان آنتاگونیست استروژن، تاثیرپذیری تزریق 17- β –استرادیول به قوت خود باقی می ماند.
    کلیدواژگان: هیپوکامپ، 17، β - استرادیول، رسپتور های استروژنی α، تاموکسیفن، ایمونوهیستوشیمی
  • مهسا ترامشلو، محسن نوروزیان، رضا ماستری فرا هانی، فاطمه فدایی فتح آبادی، روح الله گازر صفحه 121
    هدف
    ارزیابی و مقایسه تاثیرات تجویز موضعی ژل صبرزرد، کرم هورمون تیروئید و کرم سیلور سولفادیازین بر ترمیم زخم در موش های صحرایی نژاد ویستار
    مواد و روش ها
    در یک آزمایش تجربی،از دوازده سر موش صحرایی نر نژاد ویستار و با وزن 300-250 گرم، برای ارزیابی و مقایسه 5 گروه ژل صبرزرد، کرم هورمون تیروئید، کرم سیلور سولفادیازین، ناقل کرم و کنترل استفاده شد. به منظور بررسی اثر هر یک از درمان ها یک آزمایش اندازه گیری طول استفاده شد. حیوانات در روز های 4، 7 و 14 مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها به وسیله آزمون واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون Tukey (با در نظرگیری سطح معنی داری p≤0.05) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 5/11 مقایسه شد.
    یافته ها
    میانگین درصد بهبودی در گروه های ژل صبرزرد و کرم هورمون تیروییدی، در روز های 7 و 14 به طور معنی داری بیشتر بود (p≤0.05). اختلاف معنی داری در میانگین درصد بهبودی، در بین گروه های کرم سیلور سولفادیازین، ناقل کرم و کنترل مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد تجویز موضعی ژل صبرزرد و کرم هورمون تیرویید در درمان زخم های باز پوستی موثر باشد.این یافته ها پیشنهاد می کند که امکان دارد کرم سیلور سولفادیازین تاثیری در بهبود زخم های بازپوستی نداشته باشد.
    کلیدواژگان: ترمیم زخم، صبرزرد، هورمون تیرویید، سیلور سولفادیازین، تجویز موضعی
  • فرزانه محمدزاده کازرگاه، مهدی مهدی زاده، اکرم علیزاده، رضا فراهانی پاد، فاطمه کرمانیان، سارا سلیمانی اصل، مجید کاتبی صفحه 129
    مقدمه
    اکستازی (متیلن دی آکسی متا آمفتامین) دارویی سنتتیک از مشتقات آمفتامین ها می باشد که توسط بعضی افراد مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده منجر به تغییرات شیمیایی در نورون های سرتونژیک و دوپامنیرژیک در مغز میانی می شود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه از 49 سر موش صحرایی نژاد Sprague-Dawley با وزن 250-200 گرم استفاده شد که در 7 گروه و هر گروه شامل 7 سر رت بود. گروه اول اکستازی، گروه دوم CGS (آگونیست رسپتور A2A) و گروه سوم SCH (آنتاگونیست رسپتورA2A)، گروه چهارم حامل SCH و CGS، گروه پنجم گروه حامل اکستازی، گروه ششم MDMA و CGS و گروه هفتم اکستازی و SCH را دریافت نمودند. تزریق در همه گروه ها به صورت درون صفاقی(ip:Intraperitoneal) روزانه و به مدت 7 روز انجام شد. در تعدادی از رت ها بعد از پرفیوژن، نمونه های هیپوکامپ خارج شد و برای بررسی آپوپتوز با کیت تانل رنگ آمیزی و توسط میکروسکوپ نوری مطالعه شد. در تعداد دیگری از رت ها بافت هیپوکامپ را به صورت تازه خارج کرده و با استفاده از وسترن بلاتینگ بیان پروتئین های BCL-2 و BAX بررسی شد.
    یافته ها
    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مصرف MDMA همراه با CGS میزان بیان BAX را کاهش داد و مانع از بروز آپوپتوز در سلول های هیپوکامپ می شود. مصرف MDMA با SCH میزان بیان BAX و تعداد سلول های آپوپتوتیک در هیپوکامپ را افزایش داد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که CGS با MDMA عوارض ناشی از مصرف MDMA را کاهش می دهد.
    کلیدواژگان: رسپتور A2A، آپوپتوز، متیلن دی آکسی متا آمفتامین، BCL، 2، BAX
  • مجید کاتبی، اکرم علیزاده، مهدی مهدی زاده، محمد زمانی، محمدعلی عباسی مقدم، حسن علی پناه زاده، منصوره سلیمانی صفحه 137
    هدف
    بررسی اثر فاکتور های رشد (Transforming growth factor) TGF-βو (basic Fibroblast growth factor) b-FGF برقابلیت سلول های بنیادی استخراج شده ازخون محیطی و مغز استخوان در ترمیم زخم موش
    مواد و روش ها
    استخراج وکشت سلول های بنیادی از خون محیطی و مغز استخوان موش های سوری و افزودن فاکتور های رشد (TGF-β) و (b-FGF) به محیط کشت، علامت گذاری سلول ها با PKH26-GL و تزریق سلول ها به ورید دمی موش های مدل زخم پوست و بررسی مهاجرت به محل زخم توسط میکروسکوپ فلورسنت، ارزیابی رونویسی ژن کلاژن نوع 1 به روش RT-PCR (Reverse trans-Polymerase Chain Reaction).
    یافته ها
    یافته ها نشان می دهد با استفاده از فاکتور های رشد ذکر شده مهاجرت سلول های بنیادی به محل زخم افزایش می یابد همچنین در محل زخم رونویسی ژن کلاژن نوع 1 در سلول های بنیادی استخراج شده از خون محیطی و مغز استخوان موش های سوری افزایش می یابد.
    نتیجه گیری
    فاکتور های رشد برقابلیت سلول های بنیادی استخراج شده ازخون محیطی و مغز استخوان در ترمیم زخم موش اثر مثبتی دارند.
    کلیدواژگان: سلول های بنیادی مزانشیمی استخراج شده از خون محیطی و مغز استخوان، فاکتور رشدتغییر شکل دهنده از نوع بتا، فاکتور بازی رشد فیبروبلاستی، ترمیم زخم
  • زهراالسادات هاشمی، مسعود سلیمانی صفحه 145
    امروزه تحقیقات در زمینه مهندسی بافت در سطح وسیعی رو به گسترش است به طوری که مهندسی بافت توانایی بالقوه برای ساخت عضو و بافت را به صورت de novo دارد. به منظور بهتر شدن کارایی کشت سلول و بافت در مهندسی بافت، نیاز به خلق شرایط سه بعدی بدن (in vivo) در حالت خارج بدن (ex vivo) است. برای نیل به این هدف، سلول های بافت مورد نظر روی داربست ها کشت داده می شوند. داربست ها ساختار هایی مبتنی بر مواد موجود در ماتریکس خارج سلولی است که تیمار های مختلفی روی آن ها انجام شده است. در ابتدا این مواد تنها برای انتقال دارو و هورمون به بدن به کار می رفت ولی تحقیقات بعدی نشان داد که این مواد توانایی حفظ، نگهداری و حتی انتقال سلول ها به بدن را دارد. روند پیشرفت در زمینه استفاده از داربست ها در پیوند عضو به سرعت رو به افزایش است و برای بهبود آن از مواد و ساختار هایی شبیه به بافت هدف استفاده می کنند. برای تکثیر سلول ها روی داربست ها تحقیقات همچنان ادامه دارد تا بدین وسیله کارایی کشت سه بعدی افزایش یابد. برای این منظور نیاز به شبیه سازی محیط داخل بدن است که از کشت هم زمان سلول های هدف و سلول های استرومایی استفاده شده است. در نوشته حاضر اطلاعات موجود در ارتباط با جنبه های مختلف داربست ها شامل تاریخچه، جنس و انواع آن ها، روش های ساخت داربست ها و کاربرد های آن ها در پزشکی و مهندسی بافت مرور شده است.
    کلیدواژگان: داربست، مهندسی بافت، کشت سه بعدی
  • محمد محسن تقوی، رضا وزیری نژاد، علی شمسی زاده، مهدی شریعتی کوهبنانی صفحه 169
    هدف
    ارزیابی دیدگاه دوره های مختلف دانشجویان پزشکی رفسنجان در مورد یک روش ترکیبی در ارایه دروس آناتومی و مقایسه آن با روش مرسوم
    مواد و روش ها
    در این مطالعه دروس عملی آناتومی به دو روش متفاوت ارایه شد. در روش اول از همان شیوه سنتی استفاده شد. در این روش عناصر مورد نظر روی جسد، مولاژ یا استخوان نشان داده می شد. در روش دوم زمان کل تعیین شده برای هر جلسه به چند قسمت تقسیم شده و دانشجو وظیفه داشته که عناصر را به شکل همزمان روی جسد، مولاژ و استخوان خود پیدا نموده و در همان جلسه فیلم های آموزشی مربوط را مشاهده و گزارش نمایند و در طول ترم مسئولیت ساخت یک مولاژ را بر عهده گیرند. در نهایت دانشجویان به دو روش فوق نمره دهند.
    یافته ها
    میانگین و انحراف معیار نمرات دانشجویان سال اول برای روش ترکیبی 1/3±19/14 و برای روش مرسوم 8/2±27/17 بود که اختلاف معنی داری داشت (p≤0.001). برای دانشجویان سال دوم اختلاف معنی داری برای نمرات داده شده وجود نداشت. اما مجددا برای دانشجویان سال سوم به پایین اختلاف معنی داری به نفع روش ترکیبی در نتایج دیده شد. میانگین نمرات دانشجویان سال پنجم برای روش مرسوم به شکل معنی داری کاهش یافت(p≤0.01). اختلاف معنی دار مشابهی برای نتایج استخراج شده از دانشجویان سال چهارم و پنجم به دست آمد، اما اختلافات مذبور شدت کمتری داشت (p≤0.05).
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه ما نشان داد که روش ترکیبی اگر چه وقت بیشتری از دانشجو را خواهد گرفت ولی تاثیر بیشتری در یادگیری آن ها داشته است و به خصوص دانشجویان سال های بالاتر نظر مثبت تری به این روش دارند.
    کلیدواژگان: دروس عملی آناتومی، روش مرسوم، روش ترکیبی، یادگیری، آموزش
|
  • Safarpour A., Soleimani M., Parvaneh A.P., Zeynali B. Page 83
    Purpose
    Bone defects caused by injuries, trauma, cancer, surgical operation or joint dislocation have great impacts on general health. Considering that Wnt signalling is one of the important regulators of the stem cell control, we sought to examine if Wnt activation affects the osteogenic differentiation of the USSCs.
    Materials And Methods
    In this study, we have treated USSCs cultured in osteo genic media with a specific GSK3β inhibitor, BIO, at days 4, 7, 14 and 21 in culture. They were then assayed for MTT, bone formation matrix and RT-PCR.
    Result
    Our results showed that up to it day 14, BIO increases the gene expression of alkaline phosphatase and Runx2; however decreases their expression as of day 14 on. The result of bone matrix assay showed that BIO decreases the synthesis of bone matrix as well that of the viability of the differentiating USSCs.
    Conclusion
    In general these results indicate that BIO as a GSK-3β inhibitor, and therefore Wnt pathway activator, decreases the osteogenic differentiation of USSCs.
  • Alidoust M., Norozian M., Fadaei F., Sharifian Z., Rezaei F., Bayat M Page 95
    Purpose
    The aim of the present study was to evaluate the effect of low-level He-Ne laser irradiation on Achilles tendon healing in streptozotocin (STZ) induced diabetic rats by a biomechanical evaluating method.
    Materials And Methods
    . 33 male adult rats were used for tensiometerical examination. Rats were divided into healthy and diabetic groups. Diabetes was induced by STZ injection. Right Achilles tendon of all rats were completely transected one month after STZ injection. For tensiometerical examination 18 healthy rats and 15 diabetic rats divided into two experimental groups and one control group. Two experimental groups of healthy rats were irradiated by a 7.2 mW Helium-Neon laser with 2.9 and 11.5 J/cm2 energy densities for 10 days. Two groups of diabetic rats were irradiated by the He-Ne laser with 2.9 and 4.3 J/cm2 energy densities for 10 days. The animals of both healthy and diabetic control groups were not submitted to laser irradiation. Distal portion of the muscular part of triceps surae muscle, Achilles tendon and calcaneus were surgically extracted from rats after killing them by chloroform. Final weight and blood glucose of the rats were recorded. Data were analyzed by student t test.
    Results
    9 rats died during study. Maximum stress (N/mm2) of healthy experimental groups with 2.9 J/cm2 and 11.5 J/cm2 were 4.7±1.1 and 6.1±5.2 respectively and control group was 2.4±1.6. P values were 0.018 and 0.137 respectively.Maximum stress (N/mm2) of diabetic experimental groups with 2.9 J/cm2 and 4.3 J/cm2 were 2.7±0.5 and 2.1±0.8 respectively and control group was 1.3±0.9. P values were 0.019 and 0.23 respectively.
    Conclusion
    Low-level laser irradiation with 2.9 J/cm2 energy density on transected Achilles tendon of healthy and diabetic rats significantly accelerated strength and maximum stress of repairing tendon which was defined with tensiometrical examination.
  • Eftekharzadeh M., Mohammadzadeh F., Rastegar T., Nobakht M. Page 111
    Purpose
    The aim of our study is the assesment of estrogen receptor α expression in pyramidal neurons in rat CA 1hippocampus that has been ovariectomized. By using the estrogen antagonist, Tamoxifen level of expression of estrogen receptor α in these cells.
    Materials And Methods
    To study the effect of 17 - β estradiol and tamoxifen on estrogen receptors α, expression in hippocampus rats of Wistar female rats weighting approximately 180-220 g, were ovariectomized. The rats after receiving Tamoxifen, and 17 - β - estradiol simultaneously or with 12 delay hours, or receiving Tamoxifen and estradiol solvents, or solvent received Tamoxifen and estradiol, and eventually receiving two solvents, two or 24 hours after the last ip injection, were studied. Using western blotting techniques and protein expression of estrogen receptor α, the response rate of ER α activity immunoreactivity in different groups were evaluated.
    Results
    Results from the present survey studies shows that research conducted with Western blot analysis by antibodies ER-α, the presence of estrogen receptor α 55 KDa proteins were shown only in the area CA1 pyramidal cell cytoplasm. The results also express that estrogen receptor α expression in groups under the effect of tamoxifen, if simultaneously received Tamoxifen and estradiol, have been shown to have decreased. Expression of estrogen receptor α in estrogen antagonist affected groups, with 12 hours delay, increase the show. Considering the half-life of Tamoxifen, Estrogen and Tamoxifen interaction, different responses towards a study group in 16 rats wrer verified.
    Conclusion
    The presence of 17 - β - estradiol in the cytosol of cells through ER α receptor is expressed in our findings,. In the group that 17 - β - estradiol along with Tamoxifen, were injected solvents were estrogen receptor protein expression in most reactions within the cell represents. Minimum response groups were injected solvent. Also during the 12-hour infusion interval, Tamoxifen, due to half life according to the arrival of TAM as an estrogen antagonist, remained unaffected by injection of 17 - β - estradiol, remains strong.
  • Tarameshloo M., Norouzian M., Mastari Farahani R., Fadaiee Fath Abadi F., Gazor R. Page 121
    Purpose
    The aim of present study was to assay and compare the effects of topical administration of Aloe vera gel, thyroid hormone cream and silver sulfadiazine cream on wound healing in Wistar rats
    Materials And Methods
    In a randomized controlled trial, twelve Wistar male rats, 250 to 300 g, were divided randomly into 5 groups on the basis of the drug treatments: Aloe vera gel (AV), thyroid hormone cream (TC), silver sulfadiazine 1% (S), vehicle (V) and control. To determine the efficacy of each treatment, a length measurement examination was used. The animals were examined on days 4,7and 14. The data was compared by One-way analysis of Variance (ANOVA) and Tukey post test (5% level of significance) using SPSS 11.5 System.
    Results
    The average percentage of healing was significantly improved in Aloe vera gel and thyroid hormone cream groups on days 7 and 14 (p≤0.05). No significant difference in average percentage of healing was observed among the silver sulfadiazine cream, vehicle and control groups.
    Conclusion
    It seems, application of Aloe vera gel and thyroid hormone cream are effective in healing skin incision in rats. These findings suggest that silver sulfadiazine cream has possibly no significant effect on wound healing in skin incision.
  • Mohammadzadeh F., Mehdizadeh M., Alizadeh A., Farhani Pad R., Kermanian F., Soleimani Asl S., Katebi M. Page 129
    Purpose
    MDMA is a synthetic drug that is originated from Amphetamine. It is used by some people. This material induces some chemical changes in serotonergic and dopaminergic neurons in middle brain.
    Materials And Methods
    In this study, we used 49 Rats Sprague-Dawley, 200-250 gr. There were 7 groups and 7 Rats in each group. Rats received MDMA in the first group, in the second group CGS (A2A receptor agonist), in the third group SCH (A2A receptor Antagonist), group 4 vehicle for CGS and SCH, group5 vehicle for ecstasy, in 6th group MDMA with CGS, in 7th group MDMA with SCH. All groups received drugs ip, daily for 7 days. Then we took out some Hippocampus samples after perfusion in order to investigate apoptosis.These samples were stained with tunnel kit, and studied by light microscope. In some other rats, we removed fresh tissue and studied the expression of BAX and BCL-2 proteins by western blotting.
    Result
    The results of this study showed that the usage of MDMA with CGS reduced the BAX protein expression and protected apoptosis of Hippocampus cells. The usage of MDMA with SCH increased the BAX protein expression and number of apoptotic Hippocampus cells.
    Conclusion
    The results of our study indicated that CGS with MDMA decreased the side effects of the usage of MDMA.
  • Katebi M., Alizadeh A., Mehdizadeh M., Zamani M., Ali Abbasi Moghaddam M., Alipanahzadeh H., Soleiman M. Page 137
    Purpose
    Effects of TGF-β and b-FGF on the Potential of Peripheral Blood-Borne Stem Cells and Bone Marrow-Derived Stem Cells In Wound Healing in a Murine Model
    Materials And Methods
    Peripheral blood mesenchymal stem cells (PBMSCs) and bone marrow stem cells (BMSCs) cultured in media with transforming growth factor-beta (TGF-β) and basic fibroblast growth factor (b-FGF). Stem cells labeled with PKH26-GL, red fluorescent cell linker compound (Sigma, USA) and injected into tail vein of Models, Migration of cells histologically assayed, RT-PCR assay of collagen type I (COL1A1) transcripts.
    Results
    Our results show that the synergistic effects of transforming growth factor-beta (TGF-β-sigma) and basic fibroblast growth factor (b-FGF-sigma) lead to a significant increase in migration and recruitment of both PBMSCs and BMSCs to the wound site, with more potent effects on PBMSCs as compared with BMSCs. Reverse transcription polymerase chain reaction of collagen type I (COL1A1) transcripts (348 bp) confirmed that TGF-β and b-FGF activate collagen I (production in marrow stem cells at higher transcription levels), with more vigorous effects of TGF-β on PBMSCs as compared with the same condition on BMSCs.
    Conclusion
    The growth factors have positive effect in wound healing potential of PBMSCs and BMSCs.
  • Taghavi M.M., Vazeirinejad R., Shamsizadeh A., Shariati Kohbanani M. Page 169
    Purpose
    This study aimed to compare a new compound method and speech method (as the traditional method) in teaching anatomy.
    Materials And Methods
    In this study, practical anatomy sessions are presented in two different methods. In the first method, based on traditional approach educational materials were shown on the cadaver, anatomical models, or bone. In the second method, each teaching session was divided into several parts and the student was asked to find educational materials on cadaver, anatomical model and bone simultaneously. The student was asked to watch and report educational films in the same session and to make an anatomical model during the semester by himself a well. At last, students scored on the basis of the two methods.
    Results
    Among one year students, the mean scores of students’ for the two methods of traditional (17.27± 2.8) and compound (14.19± 3.1) methods were significantly different whereas among two-year medical students, no significant difference was obtained between mean scores of students for the two methods. Among third, fourth, fifth-year medical students, the mean scores of the compound method was significantly higher than the those of traditional method. The mean scores of five-year students for the traditional method decreased significantlly (p≤0.01). This difference was also observed among three and four-year students. However, this difference among three and four-year students was smaller (p≤0.05).
    Conclusion
    The results obtained that although compound method takes a longer time, it is more effective than the other method in teaching students, in particular, among students having longer period of learning experience.